หันหน้า หมายถึง (สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.
(สำ) ก. มุ่งหน้าเข้าวัดเพื่อถือศีลฟังเทศน์เป็นต้น.
(สํา) ก. ปรองดองกัน, สมัครสมานกัน, เช่น ทุกฝ่ายจะต้องหันหน้าเข้าหากัน.
(สํา) ก. เลิก เช่น หันหลังให้อบายมุข.
(สํา) ก. ร่วมมือร่วมใจกัน.
(สำ) ก. โกรธกัน, เลิกคบค้ากัน.
ก. เบนจากเดิม.
ก. เปลี่ยนท่าทาง, พลิกแพลง, เช่น รำร่ายหันเหียนเวียนละวันหมายมั่นเข่นฆ่าราวี. (อิเหนา), เหียนหัน ก็ว่า.